ابراهیمی دینانی، غلامحسین. (1380). قواعد کلی فلسفی در فلسفة اسلامی. چ3. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی.
اسکروتن، راجر. (1388). کانت. ترجمة علی پایا. چ2. تهران: انتشارات طرح نو.
بونواک، دنیل. (1395). «انقلاب کپرنیکی کانت». رابرت سی. سالمن، کتلین ام. هیگینز. تاریخ فلسفة غرب. ج6: عصر ایدئالیسم آلمانی. ترجمة سید مسعود حسینی. چ1. تهران: حکمت.
رضایی، رحمتالله. (1386). «مسئلة معیار؛ چالشها و رهیافتها». معرفت فلسفی. ش16. صص61ـ 96.
راسل، برتراند. (1351). تاریخ فلسفة غرب. ترجمة نجف دریابندری. تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی.
ژیلسون، اتین. (1385). نقد تفکر فلسفی غرب. ترجمة احمد احمدی. تهران: سمت.
طباطبایی، سید محمدحسین. (1387). نهایت فلسفه. ترجمة مهدی تدین بهکوشش خسروشاهی. قم: بوستان کتاب.
فتحی، حسن و صدیقه موسیزاده. (1389). «آیا نگاه کانت به مابعدالطبیعه به معنای نفی مطلق مبعدالطبیعه است؟». غربشناسی بنیادی. س1. ش2. صص 147ـ162.
کانت، ایمانوئل. (1388). تمهیدات. ترجمة غلامعلی حداد عادل. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
مطهری، مرتضی. (1389). مجموعة آثار مطهری. ج6. تهران: انتشارات صدرا.
مصباح یزدی، محمدتقی. (1392). آموزش فلسفه. ج1. تهران: انتشارات مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
نصر، سیدحسین و الیور لیمن. (1389). «معنا و مفهوم فلسفه در اسلام». تاریخ فلسفة اسلامی. ترجمة غلامعلی حداد عادل. ج 1. تهران: انتشارات حکمت.
هارتناک، یوستوس. (1378). نظریه معرفت در فلسفة کانت. ترجمة غلامعلی حداد عادل. تهران: فکر روز.
Kant Hmmanuel.(1967). Critique of pure Reason. Translated by Norman kemp smith. London: Macmamillan.
Carige, Edward (General.ed). (1998). Routledge Encyclopedia of Philosophy. New York: Routledge.