The concept of seven heavens in the Quran by Sheikh Tantawi to emphasize ideas and Tabataba'i

Editorial

Authors

1 Ph.D of Quran and Hadith Sciences, kashan University, kashan, Iran.

2 Ph.D Candidate of philosophy of Education, University of shahed, tehran, Iran.

Abstract

The repeated appearance of the expression “seven heavens” in Quran caused interpreters and researchers endeavor to explicate and justify it from long before; therefore, many theories about “seven heavens” have been postulated under the impression of astronomy in every era.
The aim of the present paper is using a descriptive method and collecting data in a library to deal with the true meaning of the word seven heavens "in Quranic teachings. The writer attempts to display the initial meaning of the term and to see how its meaning was extended to embrace public and ethical aspects. Having done this, the writer tries to disclose the general meaning of the term through general references to Quranic verses. Buffett said the Quran should be interpreted in terms of these two approaches are different. Accordingly, the entire expanse of the heavens are the heavens of the sky world.

Keywords


قرآن کریم
آیتی، عبد الصمد. (1371). معلقات سبع. تهران، انتشارات سروش.
ابن منظور، محمد بن مکرم. (1408ق). لسان العرب. بیروت، دار احیاء التراث العربی.
ابن فارس، احمد. (بی تا). معجم مقائیس اللغه. بیروت، دارالفکر.
السیوعی، سیداروس و همکاران. (1991م). معجم اللاهوت الکتابی، ترجمة دکتر ارنست سمعان و همکاران، چ 3، بیروت، دارالمشرق.
بوکای، موریس. (بی تا). قرآن عهدین و علم. ترجمة حسن حبیبی. تهران، انتشارات حسینیه ارشاد.
تفلیسی ، ابوالفضل جیش بن ابراهیم. (1360) وجوه قرآن. تهران، بنیاد قرآن.
حسینی هاشمی، سید محمد رضا. (بی تا). آغاز و فرجام از نظر قرآن کریم. بی جا، کتابخانة احمدی شیراز.
حسنی، محمد تقی. (1379) شناخت جهان از نظر قران کریم. بی جا، نشر مولف.
دشتی، محمد. (1379). ترجمة نهج البلاغه. تهران، بضعه الرسول.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1423ق). معجم مفردات الفاظ القران. قم، انتشارت ذوی القربی.
سلمان السعدی، داود. (1417ق). اسرار الکون فی القران. بیروت، دارالحرف العربی.
شعرانی، حاج میرزا ابوالحسن. (1398ق). نصر طوبی. تهران، کتاب فروشی اسلامیه.
طباطبائی، محمد حسین. (1412ق). المیزان فی تفسیر القرآن. قم، موسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.
طبرسی، فضل بن حسن. (1997م). مجمع البیان فی التفسیر القران. بیروت، دارالکتب العلمیه.
طنطاوی، جوهری. (1991م). الجواهر فی تفسیر القران الکریم. بیروت، داراحیا التراث العربیه.
طیب، سید عبدالحسین. (1366). تفسیر اطیب البیان. بی جا، انتشارات اسلام.
فوار عراجی، ابراهیم. (1409ق). القرآن و علوم العصر الجدیده. بیروت، دارالنهضه العربیه.
قمی، شیخ عباس. (1379). مفاتیح الجنان. قم، انتشارات پیام آزادی.
مجلسی، محمد باقر. (1351). بحارالانوار. تهران، انتشارات کتابفروشی اسلامیه.
مصباح، محمد تقی. (1988م). معارف القران. بیروت، دار اسلامیه.
مصطفوی، حسن. (1360). التحقیق فی کلمات القران الکریم. تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
معرفت، محمد هادی. (1423ق). شبهات و ردود. قم، موسسه التمهید.
مکارم شیرازی، ناصر. (1374). تفسیر نمونه. تهران، دارالکتب اسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر. (1422ق). تفکروا فی عظمه خلق الله. بیروت، دارالمحجه البیضاء.
مکارم شیرازی، ناصر. (1992). الامثل فی تفسیر کتاب الله المبین. بیروت، مؤسسه البعثه.
هاکس، جیمز. (1928م). قاموس کتاب مقدس، بی چا، بیروت، دارالمشرق.